IP شناسه دستگاه روی شبکه است. هر دستگاهی برای اتصال به شبکه نیازمند یک آدرس نرم افزاری است. سایر دستگاه های متصل به شبکه، شما را با این آدرس شناسایی می کنند. آدرس IP (پروتکل اینترنت) آدرس شما روی شبکه است. این آدرس به اتصال کامپیوتر شما به دیگر دستگاههای شبکه و تمام دنیا کمک میکند. این آدرس از اعداد یا کاراکترها تشکیل شده است. تمام وسایلی که به یک اتصال اینترنتی متصل هستند یک آدرس IP منحصربهفرد دارند یعنی به میلیاردها آدرس نیاز داریم.
IP دو نسخه دارد: IPv4 (بخوانید آی پی ورژن چهار) و IPv6 (بخوانید آی پی ورژن شش). نسخه چهار قدیمیتر بوده و قادر به تولید بیش از ۴ میلیارد آدرس است؛ یعنی با استفاده از آن میتوان حدود 4 میلیارد دستگاه را به اینترنت متصل نمود. این نسخه از چهار عدد هشت بیتی (اکتت) تشکیل شده که با نقطه از یکدیگر جدا شده اند. چون با هشت بیت میتوان اعدادی در بازی صفر تا 255 تولید کرد بنابراین اکتت ها نیز باید در همین محدوده باشند یعنی نمیتوانند بزرگتر از 255 باشند. یک مثال از آدرس نسخه چهار میتواند: 1۰۶.1۵۷.۱۴.1۱۲ باشد.
IPv6 مشکل کمبود آدرس را حل کرد. با گسترش اینترنت و اتصال دستگاههای زیاد به این شبکه، نسخه چهار دیگر پاسخگوی نیاز کاربران نبود. تا اینکه نسخه شش معرفی شد. این نسخه میتواند تریلیونها آدرس را برای تحقق نیاز تمام کاربران و دستگاههای اینترنتی فراهم کند. IPv6 از 8 هشت بخش دو بایتی تشکیل شده که با کولن (دونقطه) از هم جدا شده اند. هر بخش میتواند شامل حروف یا اعداد باشد. مثالی از آدرس IPv6 میتواند به این صورت باشد:
4ggr:1925:5656:7:600:t4tt:tc54:98vt
IP ها انواع مختلفی دارند مثل آدرسهای خصوصی، آدرسهای عمومی، آدرسهای ثابت و آدرسهای پویا. بیایید در مورد این انواع مختلف آدرسهای IP صحبت کنیم:
IP عمومی (معتبر) آدرسی است که به وسیله آن به اینترنت متصل می شوید. این نوع آدرسها توسط مراجع ذیصلاح واگذار میشوند و استفاده از آنها هزینه دارد. این نوع آدرس قابلیت مسیریابی شدن در اینترنت را دارد؛ بنابراین آدرس معتبر نیز نامیده می شود.
IP ها محدود و دارای هزینه هستند؛ بنابراین دستگاههای شبکه ای که نیازمند اتصال به اینترنت نیستند لازم نیست آدرس عمومی داشته باشند. بدین منظور بخش کوچکی از فضای آدرس IP را برای این دسته از دستگاهها در نظر گرفته اند. این آدرس نمیتواند از طریق ابزارهای خارج از شبکه شما قابلدسترسی باشد. بنابراین به آنها آدرسهای نامعتبر نیز می گویند. برای مثال: ۱۹۲.۱۶۸.۱.۱
شما میتوانید آدرس IP خصوصی دستگاه خود را با استفاده از چند تکنیک پیدا کنید. اگر یک کاربر ویندوز هستید، به خط فرمان بروید و فرمان ipconfig را وارد کنید. اگر از اینترنت با تلفن همراه استفاده میکنید، میتوانید به تنظیمات وای فای خود بروید تا آدرس را پیدا کنید. کاربران iOS میتوانند آدرس خود را با کلیک روی دکمه “i” در کنار شبکهای که به آن متصل هستند پیدا کنند. کاربران اندروید میتوانند روی نام شبکه در تنظیمات وای فای خود کلیک کنند و آدرسشان را مشاهده نمایند.
تنظیمات IP ثابت و پویا
تمام آدرسهای IP خصوصی و عمومی میتوانند ایستا یا پویا باشند. اگر آدرس شما پویا باشد هر بار که به شبکه متصل می شوید دستگاه شما یک آدرس متفاوت را از شبکه دریافت می کند. این روش برای کامپیوترهای معمولی مناسب است ولی برای سرورها که باید همیشه آدرس ثابتی داشته باشند مناسب نیست. این دستگاهها از IP ثابت (استاتیک) استفاده میکنند و آدرس آنها در صورت اتصال مجدد به شبکه تغییر نمیکند.